Ραντεβού στη Βαγδάτη

Ακόμα και ο κ. Γκρήνχολτς εύρισκε τὸν ἑαυτό του σύμφωνο πώς αυτή η χαριτωμένη δακτυλογράφος, φοβερά ανορθόγραφη, ωστόσο, είχε ξεχωριστό ταλέντο να μιμείται τα νάζια και τα καμώματα της γυναίκας του όταν αποφάσιζε να τοῦ ἀποσπάσει κάποιο ποσόν η τη συγκατάθεσή του για κάτι που είχε βάλει στο μάτι. Όμως, μια τέτοια παράσταση, μπροστά σε όλο το προσωπικό ήταν επόμενο να προκαλέσει την οργή του. Έτσι η Βικτώρια Τζόυς, ορφανή από πατέρα, με όλη τη γοητεία, το ταλέντο και τις μακρυές, όμολογουμένως, άψογες γάμπες της βρέθηκε, λίγο αργότερα καθισμένη σε ένα παγκάκι του Φίτζτζαίημς Γκάρντενς, δίπλα στην Εκκλησία, έχοντας στην τσάντα της μόνο το μισθό μιας Εβδομάδος - μείον εννέα Πέννες - καί με προοπτικές καθόλου ευχάριστες. Όμως, η Βικτώρια, δεν έχανε εύκολα το κέφι της. Προσπαθούσε τώρα να πείσει τον εαυτό της πώς η εργασία της δακτυλογράφου δεν της πήγαινε καθόλου και απολάμβανε πραγματικά το σάνττουιτς με Ολλανδικό τυρί, μαρούλι και ντομάτα που είχε αγοράσει απ' το γειτονικό μίλκ – μπάρ. Κάτι θα εμφανιζόταν, το ήξερε, κάτι που θα άλλαζε τη ζωή της. Φυσικά εκείνη τη στιγμή, ούτε καν μπορούσε να διανοηθεί πως αὐτὸς ὁ νέος άνδρας που καθόταν στην άλλη άκρη τοῦ πάγκου καὶ τὴν «έτρωγε» κυριολεκτικά μὲ τὰ μάτια του, θα ήταν η αλλαγή που η μοίρα είχε αποφασίσει γι' αυτήν. Καὶ τὸ ἐλάττωμα να μη διστάζει να πιάνει κουβέντα με αγνώστους, η Βικτώρια θα το πλήρωνε πολύ ακριβά. Ο έρωτας θὰ ἔμπαινε στη ζωή της και η περιπέτεια ποὺ θὰ ἀποζητοῦσε, θα συνεχιζόταν με τρόπο, ἐν τούτοις, ὁλότελα επικίνδυνο σε μια παραμυθένια χώρα της Βαγδάτης.

Πρώτη έκδοση: (1951)